Moje książki są swego rodzaju serią – posiadają wspólny tytuł „peta” (ksywa z dzieciństwa) i numer pety.

Dokumenty zdają się być biernymi świadkami naszego życia, nic bardziej mylnego. W ostatniej części moich dokumentów pragnę przedstawić dokumenty w ich działaniu, wręcz w walce. Za pomocą szczególnych dokumentów zobrazuję spór, jaki z wielkim przygnębieniem i beznadziejnością prowadziłem z Urzędem Finansowym w latach 2008 do 2011.

Chciałem postępować w zgodzie z prawem, więc szukałem porady prawnej na temat mojej działalności wydawniczej. Tym razem zwróciłem się do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku. Ja prawdziwie nie wiedziałem, jak prawo nakazuje mi organizować moją działalność. Nigdzie nie zdołałem wyczytać, żaden prawnik nie chciał ze mną rozmawiać o tak błahej sprawie, jak wydanie drukiem kilku książek. A tu natrafiłem w Internecie na państwową agendę, której zadaniem jest wyjaśnianie zawiłości prawa obywatelowi, informowanie jednoznacznie o podatkach. Zapytanie o niejasności należało jednak kierować na specjalnym formularzu.

Dalszy ciąg frapującej walki z fiskusem znajduje się w pecie 18 Dokumenty.

Inna sprawa:

Zabrałem się za odkłamaną historię Rosji, ale trzeba było przez szereg lat buszować po rosyjskim internecie, a przecież do tego potrzebna była ruska klawiatura! Wyobrażacie sobie te komplikacje? Jednak były to czasy, kiedy każda witryna z zasady miała szereg linków do innych witryn. Teraz tego nie ma, unika się robienia reklamy innym. Wówczas wystarczyło, że schwyciłem jeden taki ruski link i buszowałem przez całe lata po ruskich witrynach.